viernes, 13 de mayo de 2011

Desde Belesar, por José Rebolo

Diario de Tula

TULA e una cadeliña tekel miniatura de pelo longo-xabarin que me acompaña nos meus devaneos diarios polo meu pequeno mundo de xubilado. Como non fala ben nin pode escribir “pediume” que lle fixese de “amanuense”. Acepto. Non é tan lista como o gato SAMUEL (o gato de CARLOS CASARES e.p.d. ex-seminarista de Ourense, mestre de pensadores e de escritores galegos) mais vaise defendendo.
O sábado 14 de maio celébrase en BELESAR a V feira do viño e das cereixas; TULA vai  vivila con problemas nos seus ouvidos por culpa dos estalos dos foguetes…ainda así ,vai contenta! En homenaxe aos antergos de Belesar que nos deixaron unha moi boa herdanza, aí van uns “ripios” nados ao calor do viño e da compaña dos amigos.



BELESAR

Tierra hendida de atardeceres leves
de brotes de roca y sudor.
Tierra de agua mansa de fuentes bravas
donde las cepas de hoy , en muras de ayer
y las piedras ,son habladoras de siglos pasados.
Las espadañas de antaño pregonan futuro.

Belesar, tierra sagrada de origen pagano,
de uvas sufridas y gozosas,
de viticultores de ayer en el hoy transgénico.
Belesar, donde el cultivo rudo y sabio
es calor de invierno en primaveras de otoño
con fertilidad agradecida al esfuerzo inhumano.
Belesar, vestigio luminoso del silencio monacal,
testigo festivo de una pasado laborioso.

Cantares y gritos sempiternos:
¡Papeiros e Rabudos! en conjura festiva.

Belesar, terruño matriz de fiestas del alma
sudor de siglos hecho vino.

Belesar, otra vez, génesis eterna de placeres vanos
éntasis mental de lucidez extrema
ayer, hoy y siempre.
rumor perenne de rezos perdidos
galería de sentimientos profundos
Belesar, en fin, sagrado templo de amor  amigos y vino.

Belesar, lugar sagrado de pecado y ensoñación.

No hay comentarios:

Publicar un comentario

No lo pienses más, dilo...